Emanuel Svedenborg

Eftirfarandi er frįsögn Emanuels Svedenborgs dulfręšings į vistaskiptum sįlarinnar į žvķ sem kallaš er daušinn og lķfi sįlarinnar eftir žann atburš.

Aš mašurinn viš brottför sķna af žessum heimi taki meš sér allt minni sitt hefur veriš sżnt mér į margskonar mįta og margir af žeim hlutum sem ég hef séš og heyrt eru žess virši aš į žį sé minnst og mun ég tilfęra eitt og annaš af žvķ hér ķ tilhlżšilegri röš. Žaš voru żmsir sem neitušu glępum žeim og fólskuverkum  er žeir höfšu drżgt ķ heiminum og afleišingin varš sś til žess aš žeir yršu ekki įlitnir saklausir, aš allar žeirra gjöršir voru opinberašar og teknar til skošunar śr minni žeirra ķ réttri röš, allt frį hinum fyrstu til hinna sķšustu įra žeirra. Žetta var ašallega hjśskaparbrot og hórdómslķf,žarna voru nokkrir sem blekkt höfšu ašra meš meinlegum brögšum og framiš höfšu žjófnaši. Blekkingar žeirra og stuldir voru einnig raktir ķ smįatrišum en margt af žvķ hafši ekki nokkur vitaš af nema žeir sjįlfir.Žessa verknaši jįtušu žeir žar sem žeir voru dregnir fram ķ skżru ljósi,įsamt sérhverri hugsun,fyrirętlun,įnęgju og óttakennd er žeim var ķ huga į žessum tķma. Žį voru ašrir er höfšu móttekiš mśtur eša höfšu aušgast viš aš kveša upp ranglįta dóma sem einnig voru dregnir fram ķ dagsljósiš śr minni žeirra, allt rifjaš upp ķ smįatrišum allt frį hinum fyrstu til hinna seinustu embęttisįra žeirra. Sérhvert atriši sem tók til hvaš hversu mikiš žeir hefšu móttekiš og einnig tķmann og hugarįstandiš og fyrirętlanir  var framkallaš fyrir hugskotssjónum žeirra skżrt og greinilega,fjöldi žessara yfirsjóna nam mörg hundrušum.Žetta var gert gagnvart nokkrum fjölda einstaklinga og undarlegasta var aš ķ sumum tilfellum voru minnisbękur žeirra ,žar sem žeir höfšu ritaš žessa hluti nišur,opnašar og lesiš śr žeim fyrir žį blašsķšu fyrir blašsķšu. Ašrir sem höfšu tęlt ungmeyjar til hneykslunarverka eša höfšu svķvirt sakleysiš voru einnig kallašir til samskonar įbyrgšar,og einstök atriši glępa žeirra voru dregin frammśr minni žeirra og skošuš. Sjįlfar andlitsmyndir ungmeyjanna og kvennanna voru sżndar eins og žęr vęru višstaddar og stašir,orš og įform,žaš jafn óvęnt og skyndilega eins og um vofur vęri aš ręša. Žessar birtingar vöršu stundum ķ margar klukkustundir. Žarna var einn sem hafši gert sér aš leik aš bera śt óhróšur um ašra, ég heyrši óhróšurssögur hans endurteknar ķ röš svo og hvert orš ęrumeišinga hans og um hvern og ķ nęrveru hverra žęr hefšu veriš sagšar, allt žetta var framsett og sżnt į lifandi hįtt, žótt hann hefši leynt öllu į mešan hann lifši ķ heiminum. Žį var einn er hafši svift ęttingja sinn arfi hans meš sviksamlegum hętti, hann var meš sama hętti sakfelldur og dęmdur, žaš undarlega var aš öll skjöl og bréf sem fariš höfšu į milli žeirra voru lesin ķ minni įheyrn og žaš jafnframt sagt aš ekki eitt einasta orš vantaši. Sami ašili hafši einnig byrlaš nįgranna sķnum eitur į laun, žetta var leitt ķ ljós į eftirfarandi hįtt. Hann sįst vera aš grafa gryfju undir fótum sér, en žar reis upp mašur eins og śr gröf sinni og ępt,i hvaš hefur žś gjört mér. Sķšan var sżnt mér hvernig eiturmoršinginn hafši talaš viš hann į vinsamlegum nótum og hafši rétt honum eiturbikarinn, einnig hvaš hann hafši hugsaš įšur og sķšan hvaš hafši skeš į eftir. Žegar allt hafši veriš opinberaš žį var hann dęmdur til aš fara ķ vķti. Ķ einu orši sagt, sérhverjum illum anda er gerš fullkomlega opinskį öll hans illska,fólskuverk,rįn,bellibrögš og blekkingar, žetta er kallaš fram śr hans eigin minni og sekt hans žannig fullkomlega sönnuš, enda er enginn grundvöllur fyrir mótbįrum,žar sem allar kringumstęšur eru leiddar ķ ljós samhliša. Ennfremur hefi ég oršiš žess įskynja śr minni ašila nokkurs žegar žaš var skošaš og rannsakaš af englum , hverjar hugsanir hans hefšu veriš ķ heilan mįnuš,hvern dag eftir annan og žetta įn minnsta frįviks og hugsanirnar voru endurvaktar nįkvęmlega eins og žęr höfšu vaknaš upp  dag frį degi. Af žessum dęmum er aušiš aš fį sönnun žess aš mašurinn tekur meš sér minni sitt ķ heild og ekkert veršur svo duliš ķ heiminum aš žaš verši ekki opinbert eftir daušann, en žaš gerist ķ višurvist margra svo sem segir ķ oršum Drottins:     Ekkert er žaš huliš er ekki veršur opinbert,né leynt, er ekki veršur kunnugt. Žvķ mun allt er žér hafiš talaš ķ myrkrinu,heyrast ķ birtunni,og žaš sem žér hafiš hvķslaš ķ herbergjunum,žaš mun kunngjört verša į žökum uppi.  ( Lśkas 12:2,3.) Tilvitnun lżkur.    Žeir sem framkęma góšverk ķ lķfi sķnu munu fį žau metin af englum eša guši og fį sér til betrumbóta ķ endanlegu uppgjöri eftir andlįtiš,allt mun uppgjört verša bęši illt og gott.


Hugleišingar um Vistaskipti sįlarinnar.

                                                                                                                                                                                                                         

Eftirfarandi er frįsögn Emanuels Svedenbergs dulfręšings į vistaskiptum sįlarinnar į žvķ sem kallaš er daušinn og lķfi sįlarinnar eftir žann atburš.

Aš mašurinn viš brottför sķna af žessum heimi taki meš sér allt minni sitt hefur veriš sżnt mér į margskonar mįta og margir af žeim hlutum sem ég hef séš og heyrt eru žess virši aš į žį sé minnst og mun ég tilfęra eitt og annaš af žvķ hér ķ tilhlżšilegri röš.

Žaš voru żmsir sem neitušu glępum žeim og fólskuverkum  er žeir höfšu drżgt ķ heiminum og afleišingin varš sś til žess aš žeir yršu ekki įlitnir saklausir, aš allar žeirra gjöršir voru opinberašar og teknar til skošunar śr minni žeirra ķ réttri röš, allt frį hinum fyrstu til hinna sķšustu įra žeirra.

Žetta var ašallega hjśskaparbrot og hórdómslķf,žarna voru nokkrir sem blekkt höfšu ašra meš meinlegum brögšum og framiš höfšu žjófnaši. Blekkingar žeirra og stuldir voru einnig raktir ķ smįatrišum en margt af žvķ hafši ekki nokkur vitaš af nema žeir sjįlfir.Žessa verknaši jįtušu žeir žar sem žeir voru dregnir fram ķ skżru ljósi,įsamt sérhverri hugsun,fyrirętlun,įnęgju og óttakennd er žeim var ķ huga į žessum tķma.

Žį voru ašrir er höfšu mótekiš mśtur eša höfšu aušgast viš aš kveša upp ranglįta dóma sem einnig voru dregnir fram ķ dagsljósiš śr minni žeirra, allt rifjaš upp ķ smįatrišum allt frį hinum fyrstu til hinna seinustu embęttisįra žeirra. Sérhvert atriši sem tók til hvaš hversu mikiš žeir hefšu móttekiš og einnig tķmann og hugarįstandiš og fyrirętlanir  var framkallaš fyrir hugskotssjónum žeirra skżrt og greinilega,fjöldi žessara yfirsjóna nam mörg hundrušum.Žetta var gert gagnvert nokkrum fjölda einstaklinga og undarlegasta var aš ķ sumum tilfellum voru minnisbękur žeirra ,žar sem žeir höfšu ritaš žessa hluti nišur,opnašar og lesiš śr žeim fyrir žį blašsķšu fyrir blašsķšu.

Ašrir sem höfšu tęlt ungmeyjar til hneykslunarverka eša höfšu svķvirt sakleysiš voru einnig kallašir til samskonar įbyrgšar,og einstök atriši glępa žeirra voru dregin frammśr minni žeirra og skošuš. Sjįlfar andlitsmyndir ungmeyjanna og kvennanna voru sżndar eins og žęr vęru višstaddar og stašir,orš og įform,žaš jafn óvęnt og skyndilega eins og um vofur vęri aš ręša. Žessar birtingar vöršu stundum ķ margar klukkustundir. Žarna var einn sem hafši gert sér aš leik aš bera śt óhróšur um ašra, ég heyrši óhróšurssögur hans endurteknar ķ röš svo og hvert orš ęrumeišinga hans og um hvern og ķ nęrveru hverra žęr hefšu veriš sagšar, allt žetta var framsett og sżnt į lifandi hįtt, žótt hann hefši leynt öllu į mešan hann lifši ķ heiminum.

Žį var einn er hafši svift ęttingja sinn arfi hans meš sviksamlegum hętti, hann var meš sama hętti sakfelldur og dęmdur, žaš undarlega var aš öll skjöl og bréf sem fariš höfšu į milli žeirra voru lesin ķ minni įheyrn og žaš jafnframt sagt aš ekki eitt einasta orš vantaši. Sami ašili hafši einnig byrlaš nįgranna sķnum eitur į laun, žetta var leitt ķ ljós į eftirfarandi hįtt. Hann sįst vera aš grafa gryfju undir fótum sér, en žar reis upp mašur eins og śr gröf sinni og ępti hvaš hefur žś gjört mér. Sķšan var sżnt mér hvernig eiturmoršinginn hafši talaš viš hann į vinsamlegum nótum og hafši rétt honum eiturbikarinn, einnig hvaš hann hafši hugsaš įšur og sķšan hvaš hafši skeš į eftir. Žegar allt hafši veriš opinberaš žį var hann dęmdur til aš fara ķ vķti.

Ķ einu orši sagt, sérhverjum illum anda er gerš fullkomlega opinskį öll hans illska,fólskuverk,rįn,bellibrögš og blekkingar, žetta er kallaš fram śr hans eigin minni og sekt hans žannig fullkomlega sönnuš, enda er enginn grundvöllur fyrir mótbįrum,žar sem allar kringumstęšur eru leiddar ķ ljós samhliša. Ennfremur hefi ég oršiš žess įskynja śr minni ašila nokkurs žegar žaš var skošaš og rannsakaš af englum , hverjar hugsanir hans hefšu veriš ķ heilan mįnuš,hvern dag eftir annan og žetta įn minnsta frįviks og hugsanirnar voru endurvaktar nįkvęmlega eins og žęr höfšu vaknaš upp  dag frį degi. Af žessum dęmum er aušiš aš fį sönnun žess aš mašurinn tekur meš sér minni sitt ķ heild og ekkert veršur svo duliš ķ heiminum aš žaš verši ekki opinbert eftir daušann, en žaš gerist ķ višurvist margra svo sem segir ķ oršum Drottins:    

Ekkert er žaš huliš er ekki veršur opinbert,né leynt, er ekki veršur kunnugt. Žvķ mun allt er žér hafiš talaš ķ myrkrinu,heyrast ķ birtunni,og žaš sem žér hafiš hvķslaš ķ herbergjunum,žaš mun kunngjört verša į žökum uppi.

( Lśkas 12:2,3.) Tilvitnun lżkur.    

Žeir sem framkęma góšverk ķ lķfi sķnu munu fį žau metin af englum eša guši og fį sér til betrumbóta ķ endanlegu uppgjöri eftir andlįtiš,allt mun uppgjört verša bęši illt og gott.


Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband